A few day i go napunta ko sa sitwasyong hindi ko inaasahan.. at first, it was just a simple call.. then after an hour it became an issue.. a big issue na nasangkot ako.. The "madam" who called me that afternoon called again, and this time galit sya.. galit na galit.. Sabi nya marami raw akong kasinungalingan pinagsasabi.. pana'y ang sigaw at pag gamit ng salitang hindi maganda sa pandinig at pakiramdam lalo na kung wala ka namang kasalanan.. while she was saying all those unappropriated word in a loud voice, I suddenly remember what they used to say about her health.. sabi nila meron daw syang depresyon na sinasaktan ang sarili kapag naiinis o nagagalit.. so I tried to calm her down by saying "Pasensya na po kayo mam, pero wala po akong sinabing ganyan" patuloy parin ang pagsisigaw at salita nya ng di magagandang salita.. I let her say whatever she want's to say against me and the other person involved, she even told me na sinasaktan na nya ang sarili nya dahil sa mga pinagsasabi ko, sugatan ang kamay at kapag meron "daw" nangyare sa kanyang hindi maganda ay kasalanan ko.. I become worry, not because mako-konsenya ako kapag nangyare yun.. for me kasi, ang konsensya tatamaan ka lang nyan kung meron ka talagang ginawang mali.. but in my case, It was all cleared in mind, wala akong sinabi o dinidagdag sa salitang iniwan nya.. my worry is for her! What if mangyare ang pinagsasabi nya.. atakihin sya dahil sa salitang hindi totoo.. sayang ang buhay.. paano ang maiiwan.. gagalitin mo ang sarili mo at aabot ka sa ganong punto.. hindi tama..
Our conversation end up sa pagbaba nya ng telepono.. and right after nya ibaba ang telepono, wala na sakin ang lahat ng yon.. for me, it was all a big misunderstanding between her and the other person involve. Maayos rin ang lahat.. and I'm right, that evening i heard na nagsorry na sila sa isa't isa at ok na ang lahat.. People around me ask, bakit sayo walang sorry.. samantalang ikaw ang pinagsasabihan ng kung anu-ano.. I make fun of saying "It's Ok, Naintindihan ko ang katotohanang hindi nagso-sorry ang mga tao kapag langgam ang natapakan" with a smile.. and suddenly realized "Kaya namang kagatin ng langgam ang tao.. yun nga lang kapag nangati, buhay nila ang kapalit"
Day after that incident, things came back to where it should.. back to normal.. may mga pumupunta don na nakarinig ng conversation namin at nagtatanong kung ano talaga ang nangyare between me and "madam". again, for me, tapos na yon, there's no need for me explain to other people what had happen.. (Nagsumbong narin naman ako kay Lord) and one more thing, those people who tried to ask me, is the same persons around her nung pagsisigawan nya ako sa telepono, i know for sure they heard everything.. gusto lang nila i-confirm sakin or ulitin ko ang mga salitang yon.. for what? para maging malaking issue? I'm sorry.. hindi ako yung tipo ng tao na mag eenjoy sabihin ang ilang salita pwedeng maging dahilan ng isang gulo sa pagitan ng mga taong involve. That's not my nature..
But recently, just this afternoon.. ang akala kong wala na.. malaking issue parin pala.. kasabay ng bagyong Maring at habagat ang bagyo rin ng sumbong nya.. i heard that the "madam" still can't move on with that issue. Sa kabila ng bagyo nasa utak parin nya yun.. Hindi ko matanggap.. meron pala talagang taong ganon.. yun tipong kayang gumawa ng kwento, magsalita ng di totoo para ipahamak ang isang langgam este tao, mas masakit pa ang kwento na'to sa mga salitang binitiwan nya samin nung magkausap kami.. Imagine, inisip mo pa yung health nya, hindi mo pa sinabi kung ano yung totoo pinagsasabi nya nung galit sya.. tapos ngayon.. sya ang kawawa.. sya ang sinabihan ng di magagandang salita.. anong pakiramdam ng ganon? masaya ba yon? What's on his mind? isa lang akong langgam kumpara sa kanya.. May I remind her that my name is only a name but his name has a lot on it"s back! so who am I compare to her?
People are people..
To keep away from this sadness that I feel from I what I heard.. a person close to me said.. "Jona.. minsan kasi kailangan mong matutong lumaro, eto kasi ang mundo mo.. ganito ang mundong ginagalawan mo ngayon"
I remember way back nung panahong scholar pa lang ako.. Iba ang tingin ko sa mundong ito.. ito ang pangarap kong mundo.. pakiramdam ko ok ang lahat.. dahil natutulungan ako nito.. nakakatulong ito sa lahat ng tao.. pero ngayong nandito na ako at habang tumatagal.. marami akong nakikita at nae-experience iba sa pagkaka-alam ko sa mundong ito.. mali ba talaga ako? o tama ang taong yun? hindi ako marunong lumaro.. ang totoo minsan sinubukan ko na yon.. hindi lang siguro talaga tanggap ng sistema ko na babaguhin ng pangarap kong mundo ang mundong nakilala ko..
No comments:
Post a Comment